Als Klaartje speelt

Klaartje klaterlacht ziel en lichaam bloot
ze speelt het spel van op en neer en telkens weer
met haar mond als een vochtig-warme grot
wekt zij me tintelend weer tot leven
Met een hand wikt ze
en ze weegt mijn mogelijk nageslacht
dat ze met zacht gebaar streelt nog voor het komt.
Schaamteloos gewichtig drukken haar borsten
vrijgevig in de holte van mijn buik
waar zij gevangen worden en zachte,
vaardige bakkershanden vormen kneden
De ongelikte beer in mij zoekt likkebaardend
in de bloeiende roos van lippen
naar haar honingzoete geheim
maar laat de knop intact voor vingeroefening
en opent de poort van jade waar ik
met radde tong plagend een gedicht van genot spel
tot mijn welsprekendheid haar zalig maakt
In de roes van de explosie stijg ik
met mijn Venus mee ten hemel
en in een moment van slapte prevel ik:
'Kom, Klaartje, kom, je hebt je spel gespeeld!'